Beauty – the most practical aspect of the Vitruvian Triad in the context of the eternity of architecture
Wariant tytułu
Piękno – najbardziej praktyczny aspekt witruwiańskiej triady w kontekście wieczności architektury
Autor
Omieciński, Tomasz
Data wydania
2018
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo PK
Opublikowane w
Defining the architectural space : rationalistic or intuitive way to architecture : monograph. Vol. 8 = Definiowanie przestrzeni architektonicznej : racjonalistyczna czy intuicyjna droga do architektury : monografia. Vol. 8 / edited by Anna Mielnik
For architecture to resist the passing of time, rational thinking would seem to incline toward the notion, above all, of creating structures physically resilient and functional for the current lifestyle. Paradoxically, with this goal, the last of the Vitruvius Triad to come to mind here, beauty, usually determines the durability of the building. Léon Krier argues that neither current usefulness nor structural stability will guarantee the material inviolability of architecture. Contrary to rational thinking, it is beauty – the feature which the residents most frequently, and wholly intuitively, grasp – is in fact the most sterling assurance for the protection of the architectural work. Roger Scruton claims that people will happily devote their money to their restoration of an aesthetically pleasing building. Function can be converted along with social transformations, but dazzling, beautiful architecture will keep the work as unchanged.
By architektura oparła się niszczącemu upływowi czasu, racjonalne myślenie nakłania do tworzenia budowli wytrzymałych fizycznie i funkcjonalnych dla obowiązującego stylu życia. Paradoksalnie jednak to piękno – ostatnia z witruwiańskiej triady, jaka przychodzi tu na myśl – najczęściej decyduje o trwałości budynku. Léon Krier przekonuje, że ani bieżąca użyteczność, ani stabilność strukturalna nie zagwarantują architekturze nieprzemijalności materialnej. Wbrew racjonalnemu myśleniu to właśnie piękno – ta najczęściej i zupełnie intuicyjnie pojmowana przez mieszkańców miast cecha – jest najrzetelniejszym zapewnieniem dla istnienia dzieła architektonicznego. Roger Scruton twierdzi, że dla zadowalającego estetycznie budynku zawsze znajdą się pieniądze na remont. Jego funkcja także może się przekształcić wraz z transformacjami społecznymi, ale olśniewająca, piękna architektura zachowa dzieło możliwie niezmienione.
