Architectural formation: the imperfect structural stability and perfect instability of the creation’s language
Wariant tytułu
Formowanie architektury: niedoskonała strukturalna stabilność a doskonała niestabilność języka kreacji
Autor
Kwiatkowska, Ada
Data wydania
2018
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo PK
Opublikowane w
Defining the architectural space : rationalistic or intuitive way to architecture : monograph. Vol. 2 = Definiowanie przestrzeni architektonicznej : racjonalistyczna czy intuicyjna droga do architektury : monografia. Vol. 2 / edited by Dariusz Kozłowski
Strony
95-108
Język
angielski
ISBN
978-83-65991-07-2
Słowa kluczowe
digital architecture, intelligent form, evolving form, liberated form, imaginative rationality
architektura digitalna, forma inteligentna, forma ewoluująca, forma wyzwolona, racjonalność imaginatywna
Abstrakt
According to the classical theory of architecture, form is an expression of visual, mathematical and social values, being the canonical criteria of evaluation of the aesthetics, logic and ethics. Digital technologies have revolutionized the creation of architectural forms, thanks to the introducing of time and information factors to the design process. The present forms of digital architecture are presented in the aspect of structural stability of the creation’s language – from the indistinctness of intuitive-colloquial thinking (imperfect structural stability) to the precision of rational thinking (perfect structural instability). Digital forms partly derive from the classical criteria of the spatial structures’ interpretation. Do such notions as beauty or ugliness, truth or falseness, good or bad, used in the description of the architectural form in the creative process, mean something today?
Zgodnie z klasyczną teorią architektury forma jest ekspresją wizualnych, matematycznych oraz społecznych wartości, należących do kanonu kryteriów wartościowania z zakresu estetyki, logiki oraz etyki. Technologie digitalne zrewolucjonizowały kreację form architektonicznych dzięki wprowadzeniu czynnika czasu i informacji do procesu projektowania. Współczesne formy architektury digitalnej przedstawiono w aspekcie strukturalnej stabilności języka kreacji – od nieostrości myślenia intuicyjno-potocznego (niedoskonała strukturalna stabilność) do precyzji myślenia racjonalnego (doskonała strukturalna niestabilność). Digitalne formy wymykają się częściowo klasycznym kryteriom interpretacji struktur przestrzennych. Czy takie pojęcia jak piękno lub brzydota, prawda lub fałsz, dobro lub zło, użyte w opisie formy architektonicznej w procesie twórczym, coś dzisiaj znaczą?
