Drewniane wieże widokowe wraz ze ścieżkami napowietrznymi - przykład realizacji na terenie Polski
Autor
Czernik, Stanisław Janusz
Opublikowane w
Komisja Architektury i Urbanistyki. Polska Akademia Nauk Wrocław, Oddział we Wrocławiu. Międzynarodowe Warsztaty Naukowe „Innowacyjne Systemy Konstrukcyjne w Architekturze”
Data wydania
2021
Język
polski
Uwagi
„Innowacyjne Systemy Konstrukcyjne w Architekturze” (ISSA2021) 5-6 listopada 2021 r., Wrocław, Polska
Słowa kluczowe
wieża widokowa, ścieżka napowietrzna, spacer w chmurach
Abstrakt
Obecnie w Europie jak i na świecie obserwowana jest tendencja do budowy obiektów architektoniczno-inżynierskich stanowiących punkty widokowe dostosowane do możliwości i potrzeb osób o ograniczonej zdolności ruchowej. Obiekty tego typu rozpoznawalne były już w architekturze i budownictwie w epoce starożytnej, gdzie pełniły głównie funkcję zabudowań fortyfikacji obronnych, a wraz z upływem czasu oraz rozwojem przemysłu dostosowywane były do aktualnych potrzeb. Rozwój społeczny i gospodarczy notowany szczególnie w okresie ostatnich stuleci miał istotny wpływ na ewolucję form architektonicznych oraz ocenę ich estetyki w wyniku wprowadzania także nowych metod projektowych. Powstające obecnie wieże stają się często dominantą i znakiem rozpoznawalności danego miejsca czy też regionu. W przypadku kształtowania ścieżek napowietrznych umieszczanych w koronach drzew zachowanie możliwie maksymalnej ilości rosnących tam drzew jest równie ważnym elementem jak budowa samych tych obiektów. Projektowane zespoły złożone ze ścieżki napowietrznej i wieży widokowej można zatem uznać za specyficzną grupą obiektów budowlanych.
W ostatnim okresie również i w Polsce można zaobserwować rosnące zainteresowanie tymi obiektami głównie przez grupy inwestorów prywatnych. W 2019 roku w Krynicy Zdrój została ukończona budowa pierwszej w Polsce wieży widokowej i prowadząca do niej ścieżka w koronach drzew, czy też obecnie budowana jest również wieża i ścieżka napowietrzna w Kurzętniku k. Brodnicy.
