-
Tytuł
-
The body concrete. Modernism’s architecture of bareness
-
Wariant tytułu
-
Cielesność betonu. Modernistyczna architektura nagości
-
Autor
-
Segal, Rafi
-
Data wydania
-
2017
-
Miejsce wydania
-
Kraków
-
Wydawca
-
Wydawnictwo PK
-
Opublikowane w
-
Defining the architectural space : transmutations of concrete : monograph. Vol. 2 = Definiowanie przestrzeni architektonicznej : transmutacje betonu : monografia. Vol. 2 / edited by Dariusz Kozłowski
-
Strony
-
91-96
-
Język
-
angielski
-
ISBN
-
978-83-7242-959-9
-
Słowa kluczowe
-
concrete, aesthetic, Modern, bikini, Israel, exposure, brutalism, Alfred Neumann, Zvi Hecker, Le Corbusier
beton, estetyka, modernizm, bikini, Izrael, ekspozycja, brutalizm, Alfred Neumann, Zvi Hecker, Le Corbusier
-
Abstrakt
-
This paper deals with the role of concrete in enabling certain aesthetic expressions of Modern architecture, specifically those of bareness, exposure, clarity of form and truth to materials. It first looks at the contemporaneous designs of the bikini and the modernist rediscovery of architecture, revealing both as part of a cultural moment fixated on the body and exposure. It then moves to Israel of the 1960s to look at the ways in which Alfred Neumann and Zvi Hecker’s colored concrete sought to enhance the overall form and highlight its ‘exposed’ state, much like the way sun-tanning emphasized the exposed state of skin by, paradoxically, changing its surface. Ultimately, I argue that the Modern Movement’s fixation on the exposed architectural body was given form and expression in concrete.
Niniejszy artykuł poświęcony jest roli, jaką odgrywał beton w zaistnieniu pewnych środków wyrazu estetycznego architektury modernistycznej, a zwłaszcza nagości, ekspozycji, jasności formy i prawdy wobec materiałów. Najpierw przygląda się współczesnym projektom bikini i modernistycznemu ponownemu odkryciu architektury, ukazując oba zjawiska jako część kulturowego momentu zapatrzonego na ciało i ekspozycję. Następnie przenosi się do Izraela lat sześćdziesiątych, aby przyjrzeć się sposobom, w jaki barwiony beton Alfreda Neumanna i Zvi Heckera starał się ulepszyć ogólną formę i podkreślić jej „wyeksponowany” stan, podobnie jak opalanie podkreślało stan wyeksponowanego ciała, paradoksalnie, zmieniając jego powierzchnię. Autor stwierdza ostatecznie, że obsesja ruchu modernistycznego na punkcie wyeksponowanego architektonicznego ciała znalazła formę i wyraz w betonie.
-
Klasyfikacja PKT
-
640000 Architektura
-
Wydział
-
Zbiory cyfrowe BPK
-
Licencja
-
-
Prawa dostępu
-
Zasób dostępny dla wszystkich
