Children’s sensitivity to colours and shapes as well as their magic imagination accompanied by infallible artistic instinct can create ideas, which leave us, adults, speechless. We are very familiar with the world of houses created by grown-ups. What remains a mystery is the children’s world of imagination and their visions of a house, their dreams about this basic, civilisational “thing”. We will show and analyse the effects of children’s search and imagination of the project “My dream house”, which took place in several primary schools in Krakow and the Malopolska region in the last few years during Architectural Education Days.
We will show the relation between almost a fairy tale plasticity and the cultural environment created by us, a place of growth and education for the youngest ones, who are following their spontaneous and pure sensitivity. Why does it usually end for most of the people on the early education level? Where do the sources of children’s inspiration come from? Children often come back to this inspiration during their adult architectural creativity, when they are already grown-up, wonderful architects, who never stopped dreaming about their “house”. This can be seen clearly in their architecture, where the boundaries and shapes are blurred, as if it was in an opposition to the globalised world.
Wrażliwość dzieci na urodę barw i kształtów oraz ich magiczna wyobraźnia połączona z nieomylnością plastycznego instynktu potrafią zrodzić koncepcje, wobec których, my dorośli stajemy niejednokrotnie w niemym zachwycie. Świat domów ludzi dorosłych znamy aż za dobrze, natomiast nie znamy domów dzieci, ich wyobrażeń i marzeń o tej podstawowej “rzeczy” cywilizacyjnej.
Pokażemy i przeanalizujemy efekty dziecięcych poszukiwań oraz wyobrażeń na temat: Domu Moich Marzeń, jaki zadano w kilkunastu krakowskich i małopolskich szkołach podstawowych w ostatnich kilku latach podczas Dni Edukacji Architektonicznej. Pokażemy związek, jaki istnieje pomiędzy niemal baśniową plastyką a środowiskiem kulturowym, jaki sami tworzymy i w jakim wzrastamy i edukujemy naszych najmłodszych, którymi włada spontaniczna, czysta wrażliwość zmysłowa. Dlaczego ona kończy się dla większości na etapie wczesnej edukacji? Skąd biorą się źródła dziecięcej inspiracji? Często powracają też do tych inspiracji w latach dojrzałej twórczości architektonicznej jak wielu znakomitych architektów, którzy mieli siłę marzyć o “domu” niemal całe życie. Widać to wyraźnie w ich architekturze – jakby w kontrze do globalizującego się świata, w której zacierają się granice i odrębności form obiektów.
