The paper presents a method of priority scheduling that is useful during the planning of multiple-structure construction projects. This approach is an extension of the concept of interactive scheduling. In priority scheduling, it is the planner that can determine how important each of the technological and organisational constraints are to them. A planner’s preferences can be defined through developing a ranking list that defines which constraints are the most important, and those whose completion can come second. The planner will be able to model the constraints that appear at a construction site more flexibly. The article presents a general linear programming model of the planning of multiple-structure construction projects, as well as various values of each of the parameters that allow us to obtain different planning effects. The proposed model has been implemented in a computer program and its effectiveness has been presented on a calculation example.
Powstało wiele metod planowania budowlanych przedsięwzięć wieloobiektowych (LOB, HVLS, RSM i inne), jednak tylko metoda sprzężeń czasowych (TCM) uwzględnia ograniczenia technologiczne i organizacyjne występujące podczas realizacji budowy. W artykule przedstawiono metodę harmonogramowania priorytetowego opartego na metodzie TCM, która jest rozszerzeniem koncepcji harmonogramowania interaktywnego. Proponowane w niniejszym artykule podejście zakłada, że to planista może określić swoje preferencje co do sprzężeń czasowych. Sprzężenia czasowe będą odwzorowaniem ograniczeń technologicznych i organizacyjnych występujących przy realizacji przedsięwzięcia wieloobiektowego. Planista może uszeregować sprzężenia czasowe wskazując, które z nich są priorytetowe i ich dotrzymanie musi być spełnione, a które sprzężenia są drugorzędne i ich spełnienie ma mniejsze znaczenie. Pozwoli to planiście na bardziej elastyczne planowanie realizacji przedsięwzięć wieloobiektowych. W artykule przedstawiono model programowania liniowego (zwany modelem A), realizującego koncepcje harmonogramowania priorytetowego. W modelu uwzględniono zarówno terminy najwcześniejsze, najpóźniejsze jak i zapas czasu prac. Stworzono różne typy modeli A.1-A8. Każdy typ modelu ma odpowiadające mu wartości wag, których zastosowanie pozwala określić preferencje technologiczno-organizacyjne planisty. Modele A.1-A.8 pozwalają modelować takie sytuacje planistyczne jak: brak ograniczeń (model CPM); ciągłość pracy brygad; ciągłość pracy na obiektach roboczych; ciągłość pracy dla wybranej brygady i wybranego obiektu; praca jednej brygady na kilku obiektach; praca wielu brygad na jednym obiekcie; praca jednej brygady na kilku obiektach oraz praca wielu brygad na jednym obiekcie; harmonogramowanie priorytetowe. Model został zaimplementowany w języku programowania Python i umieszczony w serwisie GitHub. Działanie modelu zostało również sprawdzone na przykładzie obliczeniowym. W celu zaprezentowania działania przedstawionych modeli przyjęto realizację składającą się z 3 obiektów. Na każdym obiekcie mają zostać zrealizowane 4 rodzaje prac. Czas trwania poszczególnych prac jest znany. Dla takiego przykładu zostały przeliczone wszystkie typy modeli A.1-A.8. Dla Modeli A.8a i A.8b zostały przedstawione szczegółowe rozwiązania. Zaprezentowany model okazał się przydatny przy planowaniu budowlanych przedsięwzięć wieloobiektowych. Harmonogramowanie priorytetowe jest nowatorskim podejściem do planowania realizacji przedsięwzięć wieloobiektowych dzięki któremu można uwzględnić w swobodny sposób preferencje planisty odnośnie ograniczeń technologicznych i organizacyjnych występujące na budowie.
