An urban design manifesto prepared in 1980 by two eminent US urban design practitioners and theoreticians s revisited to ascertain its relevance today. The original work was organised in three parts: 1) Problems for Modern Urban Design, 2) Goals for Urban Life and 3) An Urban Fabric for an Urban Life. This examination focuses on the first part to assess eh extent to which the problems are still relevant, how they need to be modified or augmented in the light of current problems.
The Manifesto identifies eight separate sets of problems and this study expands the first problem that of poor living environments so that it is discussed under five sub problems which were not identified by the original authors but proposed in this paper as being of growing concern. They are; Pollution, Extreme Weather Events, Demographic Change, Obesity and Security. The relevance of these to urban form is discussed.
The other seven of the Manifesto problems have been grouped for discussion in this paper under two headings. It is suggested that the first group of four are closely related to one another and have been exacerbated since the publication of the original Manifesto by ongoing processes of globalisation and deregulation. These are; Giantism and Loss of Control, Large-scale Privatisation and the Loss of Public Life, Rootless Professionalism and Injustice.
The final group of three problems consists of those which while being a consequent of the same political/ economic processes have been and remain central concerns of urbanists. They are Destruction of Valued Places, Placelessness, and Centrifugal Fragmentation. While professional skills have been directed to seeking solutions to these problems their implementation has been less effective and unforeseen consequences have emerged such as Green Belts restricting urban growth but increasing the dispersal of populations and increasing traffic movements.
With respect to the problems it identified as being of concern for urban design, the Manifesto has proved remarkable resilient over the last 30 years. All the problems are still central and are even more severe than when the Manifesto was first drafted. Under the heading of Poor Living Environments it has been considered appropriate to outline in more detail some issues which have become even more acute. However a major concern, not covered in the original work, is the growing awareness of the importance of urban ecosystems and how human settlements are threatening natural habitats and even changing global systems to the extent that it is claimed a new geological age has been entered – the Anthropocene.
Manifest projektowania urbanistycznego, sformułowany w roku 1980 przez dwóch uznanych amerykańskich praktyków i teoretyków, jest dziś przywoływany na nowo w celu potwierdzenia jego trafności w czasach współczesnych. Ówczesna praca była podzielona na trzy części: 1) Problemy nowoczesnego projektowania urbanistycznego, 2) Cele miejskiego życia oraz 3) Materiał urbanistyczny miejskiego życia. Niniejsze badanie skupia się na pierwszej części pracy i ma na celu ocenę, w jakim stopniu przedstawione w niej problemy są nadal aktualne, a w jaki sposób należy je zmodyfikować lub poprawić w świetle dzisiejszych wyzwań.
Manifest wskazuje osiem odrębnych grup problemów, natomiast niniejszy artykuł szerzej omawia pierwszy z nich, jakim jest słaba jakość środowiska mieszkaniowego. Autor podchodzi do tematu z perspektywy pięciu kwestii pomocniczych, które nie były wzięte pod uwagę przez autorów Manifestu, niemniej jednak w niniejszym artykule stanowią tematy, które mogą powodować coraz większą troskę. Są to: zanieczyszczenie, ekstremalne warunki pogodowe, zmiany demograficzne, otyłość i bezpieczeństwo. Autor omawia ich znaczenie dla formy urbanistycznej.
Pozostałych siedem problemów wskazanych w treści Manifestu zostało pogrupowanych w niniejszym artykule i poddanych pod dyskusję pod dwoma nagłówkami. Według autora pierwsze cztery z nich są ze sobą ściśle powiązane i od czasu publikacji Manifestu ulegają ciągłemu zaostrzeniu spowodowanemu zachodzącymi procesami globalizacji i deregulacji. Są to: gigantyzm i utrata kontroli, prywatyzacja realizowana na wielką skalę oraz utrata życia publicznego, profesjonalizm pozbawiony korzeni i niesprawiedliwość.
Na ostatnią grupę ww. trzech problemów głównych składają się kwestie, które – będąc konsekwencją tych samych procesów politycznych/gospodarczych – były i wciąż pozostają przedmiotem troski urbanistów. Są to: niszczenie wartościowych miejsc, brak identyfikacji z miejscem oraz fragmentacja odśrodkowa. Pomimo faktu że profesjonaliści dokładają wszelkich starań w celu znalezienia rozwiązań dla tych problemów, skuteczność wdrażania takich rozwiązań nie jest bardzo wysoka. Ponadto pojawiają się nieprzewidziane wcześniej skutki, takie jak np. pasy zieleni, ograniczające rozrost miast, lecz również zwiększające rozproszenie ludności oraz wzmożony ruch uliczny.
Przez ostatnie 30 lat Manifest okazał się niezwykle odporny względem problemów, które wskazał jako przedmiot troski dla projektowania urbanistycznego. Wszystkie te problemy nadal są bardzo aktualne, a nawet uległy zaostrzeniu od czasu publikacji Manifestu. Pod nagłówkiem słabej jakości środowiska mieszkaniowego za celowe uznano bardziej szczegółowe przedstawienie pewnych kwestii, które stały się jeszcze bardziej palące. Natomiast głównym zmartwieniem, zupełnie pominiętym w Manifeście, jest rosnąca świadomość istotności ekosystemów miejskich oraz stopnia, w jakim osiedla ludzkie zagrażają naturalnym siedliskom, a nawet zmieniają systemy globalne do tego stopnia, że istnieją głosy, według których weszliśmy w nową epokę geologiczną – antropocen.
