Instynkt samozachowawczy współczesnego człowieka i obrona przed kurczącymi się zasobami naturalnymi naszego środowiska, w tym gwałtowna urbanizacja powierzchni globu w ostatnich dziesięcioleciach przyczyniły się, między innymi, do indywidualnych reakcji skutkujących „niewidzialnymi inwestycjami” w sferze rekreacji indywidualnej, wręcz intymnej.
Ta tendencja przejawiająca się budowaniem współczesnych i unikatowych obiektów, a właściwie wysublimowanych miejsc w naturalnym krajobrazie nie jest nowa. Ich ideę, chyba po raz pierwszy upublicznił, nawet nie architekt, a pisarz amerykański Truman Capote, w słynnym opowiadaniu Harfa traw, z 1951 r., które jest, tak naprawdę manifestem wolności osobistej, wolności do poglądów i nienaruszalnej delikatnej, osobistej sfery uczuć człowieka. W Ameryce wywołało swoistą modę budowania „domów na drzewach”. Potrzeba ta powróciła w ostatnich latach w nieco odmienionym kształcie, budowania obiektów dla indywidualnej rekreacji, wypoczynku i kontemplacji najpiękniejszych miejsc na Ziemi.
Self-preservation instinct of a contemporary human being, an increasing scarcity of natural resources as well as rapid urbanisation of our globe in recent decades have led to individual reactions which result in “invisible investments” in the field of individual, almost intimate, leisure.
The tendency to build modern and unique buildings, or even sublime structures within natural landscapes is not a new phenomenon. Probably, the idea was first published by a person who was not even an architect, an american writer Truman Capote, in his famous novel The Grass Harp (1951) which, in reality, is a manifest of personal freedom, freedom of opinion and untouchable, delicate personal zone of human emotions. In America, it inspired many people to start a new fashion of building “tree houses”. The need came back in the recent years in a little bit different form – building structures designed for individual leisure, recreation and contemplation of the most beautiful places on Earth.
