brain, eye, hand, sketch, imagination, computer, language of communication
mózg, oko, ręka, szkic, wyobraźnia, komputer, język komunikacji
As you know, the first requirement faced by the candidate wishing to study at the Faculty of Architecture is freehand drawing; passing the examination in it is the basis for admission. Freehand drawing in both the teaching process, and then in the professional activity is an expression of artistic and spatial sensitivity of every student and architect. It also has a high priority in the design process, especially at the stage of an idea, concept and architectural creation. Before there appeared the possibility of using the computer, concepts and student projects had been performed manually during the teaching of all design subjects. It was a rule to prepare designs in pencil techniques, in ink, and other tools and techniques ‒ e.g. watercolor, tempera, feather, etc. The creative process required understanding and analysis of the developed vision or architectural issue in the context of brain ‒ eye ‒ hand relations. In the era of universal computerization these relations and correlations have been weakened, which, as can be seen in practice, does not always produce good ‒ expected ‒ results in the teaching process. First of all, probably, due to the deterioration of the function of imagination (including aesthetic one) among entrants and the strengthening of their tendency to laziness (including taking “shortcuts”), which in a sense is ‒ for artistic professions ‒ even murderous. Therefore, observing messages of creativity among students of architecture, one can state that the computer can, of course, be an aid, but it cannot be the main tool in mental, emotional and creative development process.
Jak wiadomo, pierwszym wymogiem, z którym styka się kandydat do studiów na Wydziale Architektury, jest rysunek odręczny; zdanie z niego egzaminu jest podstawą przyjęcia na studia. Rysunek odręczny w procesie dydaktycznym i w działalności zawodowej jest wyrazem wrażliwości plastycznej i przestrzennej każdego studenta i architekta. Ma też priorytetowe znaczenie w procesie projektowym, a zwłaszcza na etapie pomysłu, koncepcji i kreacji architektonicznej. Do momentu pojawienia się możliwości użycia komputera koncepcje i projekty studenckie wykonywane były manualnie w trakcie nauczania wszystkich przedmiotów projektowych. Obowiązywała zasada wykonywania projektów w technikach ołówkowych, w tuszu oraz innych narzędziach i technikach plastycznych ‒ np. akwareli, tempery, piórka itp. Proces tworzenia wymagał pojmowania i analizy opracowywanej wizji lub zagadnienia architektonicznego w kontekście relacji mózg‒oko‒ręka. W dobie powszechnej komputeryzacji te relacje i korelacje zostają osłabione, co, jak widać w praktyce, nie zawsze przynosi w procesie dydaktycznym dobre ‒ oczekiwane — rezultaty. Przede wszystkim, prawdopodobnie, na skutek osłabiania u adeptów zawodu funkcji wyobraźni (także estetycznej) oraz wzmacniania w nich tendencji do wygodnictwa (w tym obierania dróg „na skróty”), które w pewnym sensie jest ‒ dla zwodów artystycznych ‒ wręcz mordercze. Dlatego, obserwując przekazy inwencji twórczej studentów na studiach architektonicznych, stwierdza się, że komputer może być, oczywiście, narzędziem pomocniczym, ale nie może stanowić narzędzia głównego przy procesie myślowo-emocjonalnego i twórczego rozwoju.
