Architecture as specific among arts in the most possible way connects beauty, durability, and utility. In a special way it merges often opposing tendencies such as intuitive and rational ones, constantly looking for creativity. Over the centuries both approaches to different extents decided on its creation and perception. Currently, at a time when the paradigm of architecture is subject to constant change, we are witnesses to the domination of rational thinking. It is visible most of all in more and more organised and unified management of design processes based on excessively extended regulations, rules, procedures and technologies. It seems then, that as a counterweight to this growing trends, the importance of intuition should be appreciated. This article is an attempt to define the possible role, significance and threats related to the intuitive approach in space creation.
Architektura jako szczególna pośród sztuk – bo najpełniej zespalająca piękno, trwałość i użyteczność, w sposób szczególny łącząc często przeciwstawiane tendencje intuicyjne i racjonalistyczne, nieustannie poszukuje kreatywności. Na przestrzeni wieków oba podejścia w różnym stopniu decydowały o jej powstawaniu i odbiorze. Współcześnie, w czasie kiedy paradygmat architektury podlega bezprecedensowym przemianom, jesteśmy świadkami dominacji myślenia racjonalistycznego. Jest to widoczne przede wszystkim w coraz bardziej zorganizowanym i zunifikowanym zarządzaniu procesami projektowymi, bazującym na ponad miarę rozbudowanych przepisach, regułach, procedurach i technologiach. Wydaje się zatem, iż w ramach przeciwwagi na nasilenie się tych tendencji odpowiedzią powinno być docenienie znaczenia intuicji. Artykuł jest próbą określenia możliwej roli, znaczenia, a także zagrożeń związanych z podejściem intuicyjnym w kształtowaniu przestrzeni.
