Prefabrication – the expression of rationalism in architecture
Wariant tytułu
Prefabrykacja – wyraz racjonalizmu w architekturze
Autor
Orchowska, Anita
Data wydania
2018
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo PK
Opublikowane w
Defining the architectural space : rationalistic or intuitive way to architecture : monograph. Vol. 7 = Definiowanie przestrzeni architektonicznej : racjonalistyczna czy intuicyjna droga do architektury : monografia. Vol. 7 / edited by Tomasz Kozłowski
Strony
23-31
Język
angielski
ISBN
978-83-65991-12-6
Słowa kluczowe
prefabrication technology, rationalisation, typology, new architecture, modernism
technologia prefabrykacji, racjonalizacja, typologia, nowa architektura, modernizm
Abstrakt
At the beginning of the 20th century a rationalistic attitude to architecture together with a new technological idea brought the emergence of prefabrication in the construction industry and a new approach to aesthetic issues. The aim of prefabrication was the elimination of the shortage of dwellings and at the same time it was supposed to solve some social problems. The technology of industrially prefabricated components employed in the building industry became famous in Europe and was a symbol of modern architecture. It had an influence on creation of a new trend, by using rational aspects related to functionality and economics of modernistic aesthetics. Mass production of prefabricated components gave the possibility of constructing houses in a specified typology and functional layout. Prefabrication and typology became characteristics for the beginnings of the 20th century and were to be continued in the future. House and unit production placed the emphasis on social and functional issues until the excessively unified prefabrication subjected the idea of architecture to construction industry and top-down norms. Prefabrication was rational and necessary, but as it was related to large-scale slab technology it gained a very negative context and became a symbol of monotony and anonymity in the 70s. As it was associated with the poor quality of housing developments and low standards of furnishing, it also became socially controversial.
Racjonalistyczne podejście do architektury wraz z rodzącą się myślą technologiczną było na początku XX wieku przyczyną rodzącej prefabrykacji w budownictwie i nowego podejścia do zagadnień estetyki. Prefabrykacja miała na celu likwidację niedoboru lokali mieszkalnych, a tym samym rozwiązanie problemów społecznych. Technologia przemysłowych prefabrykatów stosowanych w budownictwie zyskała sławę w Europie i stała się symbolem nowoczesnej architektury. Jej zastosowanie wpłynęło na powstanie nowego kierunku przy użyciu racjonalnych aspektów związanych z funkcjonalnością i ekonomiką estetyki modernistycznej. Masowa produkcja prefabrykatów dała możliwość budowy domów w określonej typologii i układzie funkcjonalnym. Prefabrykacja i typologia stały się charakterystyczne dla początków XX wieku i w przyszłości miały być kontynuowane. Produkcja domów i modułów mieszkalnych kładła nacisk na kwestie społeczne i funkcjonalne do momentu, kiedy przesadnie zunifikowana prefabrykacja podporządkowała ideę architektury przemysłowi budowlanemu i odgórnym normatywom. Bardzo potrzebna i racjonalna z jednej strony prefabrykacja, związana z technologią wielkopłytową, uzyskała w latach 70. silnie negatywny kontekst i stała się symbolem monotonii i anonimowości. Utożsamiana ze złą jakością wykonywanej zabudowy i niskim standardem wyposażenia zyskała miano kontrowersyjnej także społecznie.
