Współcześnie, stadiony piłkarskie stanowią często największe i zarazem najbardziej prestiżowe obiekty sportowe miast środkowoeuropejskich. Żeby można było zrozumieć wpływ tego typu obiektów na rozwój ośrodków miejskich tego regionu, autor dokonał próby usystematyzowania metodyki takich badań. Opracowany zbiór technik i metod badawczych kompleksowo ocenia sposób funkcjonowania stadionu oraz wyróżnia elementy składowe wpływające na efektywność jego działania w skalach makro i mikro. Pełną analizę jednego studium przypadku uzupełniają inne badania wykonane metodami jakościowymi. Autor w ten sposób ocenia w przestrzeni okalającej stadion elementy funkcjonalne, decydujące o jego dostępności, jakości i atrakcyjności oraz warunkach bezpieczeństwa. Badania wykonywane za pomocą tej metody weryfikują plany i wyjaśniają koncepcje (użyte narzędzia projektowe i procesy zachodzące w przestrzeni) w odniesieniu do cech miejsca, rozpatrywanego w rożnych kontekstach: społecznym, kulturowym, historycznym, ekologicznym, ekonomicznym i bezpieczeństwa. Dla potwierdzenia słuszności przyjętej metodyki badań, autor załącza przykładowe studia przypadku, opracowane na podstawie zróżnicowanych przykładów. Ich opracowanie stanowi przykład zastosowania przyjętego wzorca, wykonanego na potrzeby dysertacji autora, zatytułowanej: „Znaczenie stadionów piłkarskich i kompozycja ich otoczenia w aglomeracjach Europy Środkowej”. Projekt ma na celu wykazanie znaczenia stadionów w przestrzeni miejskiej, ich optymalnych rozwiązań funkcjonalnych i kompozycji urbanistycznej otoczenia oraz ich oddziaływania na rozwój stolic i największych aglomeracji Europy Środkowej – w skali regionalnej, aglomeracji i dzielnicy.
