This text is dedicated to the memory of Professor Bonawentura Maciej Pawlicki, an architect, practicing conservator of architectural monuments, outstanding academic teacher who lectured at several Polish universities, and who for many years was associated with the publication of the Urbanism and Architecture Files of the Polish Academy of Sciences, Kraków Branch, reviewing many of the articles submitted to it and serving as Secretary of the Editorial Board. The end of the 2020s closes a certain chapter in the history of the Faculty of Architecture at the Cracow University of Technology, the Professor’s alma mater, ending an era of great humanists working at this technical university. The purpose of the argument is to show the humanistic nature of the Professor’s colourful personality, which had its basis in six qualities: prudentia, fides, fortitudo, temperantia, spes, patentia and sapientia. The following chapters of the text present the nature of this humanism, deepened through studies and research carried out over the sixty-two years of his professional career. This approach to the presentation of the figure of the Professor is supported by the content of his publications, especially those aimed at developing a new methodological approach both to teaching methods and implementing new principles of historic conservation. This summary includes essential biographical facts, the path of Pawlicki’s professional career, the main organizations and academic publications with which he worked, as well as the awards and decorations with which he was honoured for his work and achievements.
Test dedykowany jest pamięci Profesora Bonawentury Macieja Pawlickiego, architekta, praktykującego konserwatora zabytków architektury, wybitnego dydaktyka wykładającego na kilku polskich uczelniach, który przez wiele lat związany był z rocznikiem Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddziału PAN w Krakowie, recenzując wiele zamieszczanych w nim artykułów oraz pełniąc funkcję Sekretarza redakcji. Koniec lat 20. XXI wieku zamyka pewien rozdział historii Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, macierzystej uczelni Profesora, kończąc epokę wielkich humanistów pracujących na tej technicznej uczelni. Celem wywodu jest pokazanie humanistycznej natury barwnej osobowości Profesora, która swą podstawę miała w siedmiu przymiotach: prudentia, fides, fortitudo, temperantia, spes, patentia i sapientia. W kolejnych rozdziałach tekstu zaprezentowano naturę tego humanizmu, pogłębianą dzięki studiom i badaniom prowadzonym przez 62 lata pracy zawodowej Profesora. Takie podejście do prezentacji sylwetki Profesora jest poparte treściami jego publikacji, zwłaszcza tych zmierzających do wypracowania nowego podejścia metodologicznego zarówno dla sposobów nauczania, jak i do wdrażania nowych zasad ochrony zabytków. W podsumowaniu podano podstawowe fakty biograficzne, drogę jego kariery zawodowej, główne organizacje oraz wydawnictwa naukowe, z którymi współpracował oraz nagrody i odznaczenia, jakimi za swą pracę i dorobek został uhonorowany.
