Frank Lloyd Wright – concrete in a Maestro’s hands
Wariant tytułu
Frank Lloyd Wright – beton w rękach mistrza
Autor
Bardzińska-Bonenberg, Teresa
Data wydania
2017
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo PK
Opublikowane w
Defining the architectural space transmutations of concrete = Definiowanie przestrzeni architektonicznej tranmutacje betonu, vol. 1 / edited by Maria Misiągiewicz
Strony
41-52
Język
angielski
ISBN
978-83-7242-958-2
Słowa kluczowe
Frank Lloyd Wright, concrete, reinforced concrete, structure, an idea of industrialization, organic architecture
Frank Lloyd Wright, beton, żelbet, konstrukcja, koncepcja uprzemysłowienia, architektura organiczna
Abstrakt
Frank Lloyd Wright had many ways of using concrete (and reinforced concrete), creating the spatial forms characteristic of his work. All the structures he designed constitute an aesthetic search for architecture which steers clear of historicism and Art Nouveau and looks towards local tradition for inspiration, whilst taking advantage of new technical opportunities. Gradually, hand in hand with a new way of applying concrete and reinforced concrete in frames, monolithic structures and standard pre-fabricates, Frank Lloyd Wright experimented with new technical solutions. During the Great Depression of the 1930s and the Second World War, he turned to locally available materials in their rawest form, exhibiting the artistic qualities of stones and unformed concrete. In the former case, concrete block and textile block systems were developed, whilst in the latter a technology which he dubbed desert rubble stone was coined and subsequently used for the construction of buildings in the Arizona desert.
Frank Lloyd Wright stosował beton (i żelbet) na wiele sposobów, osiągając charakterystyczne dla swej twórczości efekty formalne. Wszystkie obiekty, które zaprojektował, są poszukiwaniami estetycznymi architektury odchodzącej właśnie od historyzmu i secesji, a poszukującej nowych inspiracji w lokalnej tradycji i nowych możliwościach technicznych. Stopniowo, równolegle z konwencjonalnym sposobem stosowania betonu i żelbetu w szkieletach, konstrukcjach monolitycznych i standardowych prefabrykatach, Frank Lloyd Wright eksperymentował z nowymi rozwiązaniami technologicznymi. W warunkach Wielkiego Kryzysu lat 30. i II wojny światowej zwrócił się ku materiałom lokalnym w najsurowszej ich formie, eksponując walory plastyczne kamieni i nieformowanego betonu. W pierwszym przypadku powstały systemy concrete block i textile block, a w drugim technologia, którą nazwał desert rubble stone i zastosował w budowlach na pustyni Arizony.
