Micro stick-slip regime for dynamic frictional contact

Typ: Artykuł

Liczba pobrań: 645

Pobierz zasób

PDF

Cytuj

BibTeX EndNote

Tytuł: Micro stick-slip regime for dynamic frictional contact
Wariant tytułu: Zjawisko typu stick-slip przy dynamicznym kontakcie ciernym
Autor: Vitaliy, Gonchar
Opublikowane w: Czasopismo Techniczne. Mechanika
Numeracja: R. 107, Z. 8, 2-M
Data wydania: 2010
Miejsce wydania: Kraków
Wydawca: Wydawnictwo PK
Język: angielski
Abstrakt: Indirect measurement of fretting amplitude, as a difference of displacement between specimens, in many cases is not in accordance with the facts. And this discordance is more, than less amplitude of a tangential displacement. A complex operation of an adhesion, the elasticity of a contact layer and dynamic phenomena of a system “contact – subsurface layer – body as a whole”, do not give point significance of slip amplitude for usual method of a measurement. Our interest for friction has two main principles: the law of friction with low velocities (Stribek effect) and dynamics of a system “contact layer – body as a whole”. Thus, presented two-dimensional model consists of three bodies: one of which makes oscillatory movement, second – elastic element with a mass and third body – movement of all element. The performance of stick-slip regime is represented by ratio between a mass of an elastic layer and all elements, friction laws, stiffness and frequency of oscillations.

Pośredni pomiar zużycia ciernego, jako różnicy przemieszczeń badanych elementów w wielu przypadkach jest niezgodny ze stanem faktycznym. Niezgodność jest tym większa, im mniejsza jest amplituda przemieszczenia stycznego. Złożone procesy adhezji, sprężystości i dynamiczne zjawiska zachodzące w układzie „styk – warstwa podpowierzchniowa – urządzenie” nie pozwalają uzyskać wiarygodnej amplitudy przemieszczenia przy standardowych metodach pomiaru. Tematyka artykułu dotyczy dwóch zjawisk: tarcia przy małych prędkościach (efekt Stribeka) i dynamiki układu „warstwa kontaktowa – urządzenie”. Stąd, model 2D układu ma trzy składniki: pierwszy wykonuje ruch oscylacyjny, drugi jest elementem sprężystym z masą natomiast trzeci reprezentuje ruch całego układu. Zjawisko stick-slip modelowane jest za pomocą stosunku masy warstwy sprężystej do masy całego układu, praw tarcia, sztywności i częstotliwości oscylacji.
Wydział: Zbiory cyfrowe BPK
Licencja: Licencja PK. Brak możliwości edycji i druku.
Prawa dostępu: Zasób dostępny dla wszystkich