Stare szkło w zabytkowych budowlach to jeden z materiałów, który współtworzy wartości zabytkowe. Dawne technologie stosowane przy jego produkcji wpływały na barwę, stopień przezroczystości, grubość, nierówność powierzchni szkła i związane z nimi zniekształcenia widoków i odbić.
Współczesne szkło jest produkowane za pomocą najnowszych, przemysłowych technologii. Można mu nadawa ć różne, ściśle określone parametry, zależnie od przewidywanych zastosowań. W trakcie remontów i konserwacji zabytków nowoczesne szkło wprowadza się do dawnych obiektów.
W przypadku stolarki okiennej zmiany te nie tylko znacznie wpływają na wygląd zewnętrzny elewacji, są równie ż łatwo dostrzegalne od strony zabytkowych wnętrz i mogą stanowić dysonans w zabytkowej przestrzeni.
Przeszklenia mogą zaburzyć pierwotne podziały i proporcje, co staje się jeszcze bardziej widoczne, gdy w szybach pojawiają się nowe, przypadkowe odbicia i refleksy. Zadaszenia wykonane ze szkła ujętego w lekkie metalowe konstrukcje umożliwiają ochronę reliktów archeologicznych i architektonicznych. Sprawiają, że staje się możliwe wprowadzanie nowych funkcji w przestrzenie, które wcześniej zawsze były otwarte. W niektórych przypadkach zmienia to historyczne układy budowli i w konsekwencji powoduje dalsze przekształcenia, niespójne z historycznymi rozwiązaniami. W innych sytuacjach jest oceniane jako rewelacyjny, współczesny sposób na przedłużenie życia zabytkom.
Nowoczesne szkło powinno być stosowane w zabytkach z dużą ostrożnością w taki sposób, aby nie wpływało niekorzystnie na wygląd zabytku i na jego wartości artystyczne, historyczne i naukowe.
Old glass in historic buildings was one of the materials that contributed to their historic value. Old technologies used during the glass production process influenced its colour, degree of transparency, thickness, uneven surface and the resulting deformations of views and reflections.
Modern glass is produced using the latest industrial technologies. It can possess various precisely defined parameters, in accordance with its future use.
During renovation and monument conservation work, modern glass is introduced into old structures. In case of window frames, such changes not only significantly influence the appearance of the elevation, but they are also easily perceptible from the historic interiors and thus can create a clash with the historic space.
Glazing can distort original divisions and proportions, which becomes even more noticeable when new, incidental reflections appear in the window panes. Roofing made from glass framed with light metal constructions offers the possibility to protect archeological and architectonic relics. It allows for introducing new functions into spaces which previously have always been open. In some cases it has altered historic layouts of buildings and, consequently, enforced further transformations, out of keeping with historic solutions. In other situations it has been regarded as a sensational, modern way of prolonging the life of a historic monument.
Modern glass ought to be used in historic monuments with great care and in such a way as not to have a negative impact on the monument’s appearance, or its artistic, historic and scientific values.
