Kwestie krajobrazowe – ochrona wartości przyrodniczych i kulturowych, kształtowanie kompozycji architektoniczno- urbanistycznej miasta – podejmowane były w kolejnych planach ogólnych zagospodarowania przestrzennego Krakowa (1939, 1949, 1953, 1956, 1958, 1964, 1977, 1988, 1994) na różnych zasadach. Przewaga czynnika funkcjonalnego nad aspektami kompozycyjnymi i ochronnymi dominowała we wcześniejszych planach, natomiast bardziej pieczołowite traktowanie walorów krajobrazowych dostrzec można w planie z 1988 r. – głównie za sprawą wprowadzonej polityki strefowej. W planie z 1994 r. nastąpiła najpełniejsza implementacja zapisów nastawionych na ochronę i kształtowanie walorów krajobrazowych. Ważnym elementem planu było powiązanie ustaleń dotyczących przeznaczenia terenów z zapisami odnoszącymi się do warunków ich zagospodarowania, wynikającymi ze stref polityki przestrzennej: ochrony środowiska i przyrody, krajobrazu i dóbr kultury, ochrony i kształtowania widoku oraz intensywności zabudowy. Uzupełnieniem zapisów planu była struktura oznaczeń graficznych rysunku planu, odnoszących się do ekspozycji i ochrony widoków. Plan z 1994 r. – ostatni dokument planistyczny dla całości obszaru administracyjnego m. Krakowa – utracił ważność w 2002 r. W 2003 r. uchwalono Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. Krakowa jako tzw. akt kierownictwa wewnętrznego. Jego rolą miało być kształtowanie i wykładnia polityki rozwoju przestrzennego miasta, koordynacja i zapewnienie spójności planów miejscowych, a także określenie zasad kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu. Z czasem fragmenty obszaru Krakowa zaczęły pokrywać miejscowe plany zagospodarowania terenu. Dokumenty te identyfikują walory krajobrazowe w sposób niejednorodny i w różnym – niestety nie zawsze satysfakcjonującym z punktu widzenia ochrony i kształtowania krajobrazu miasta – zakresie.
The landscape issues: natural and cultural value protection, shaping of the architectural and urban composition, were based in subsequent General Spatial Plans of Kraków (1939, 1949, 1953, 1956, 1958, 1964, 1977, 1988 and 1994) on diverse principles. Initially, the functional factors dominated the composition and protection aspects in the earlier Plans. Only later were the landscape values carefully treated in the 1988 Plan, mainly owing to the zoning policy introduced there. The 1994 Plan comprised the most complete implementation of the provisions aiming at the protection and shaping of landscape values. An important element of the Plan was to connect the arrangements concerning the area designation with the decisions concerning the development conditions resulting from the zoning policy: environmental and natural protection, landscape and cultural heritage protection, view shaping and protection and development intensity. The Plan provision supplement included the structure of graphic markings applied on the Plan drawings. The marking referred to the vistas and their protection. The validity of 1994 Plan – the last planning document prepared for the whole administrative area of Kraków – expired in 2002. In 2003, the Study of Spatial Planning Conditions and Directions for the City of Kraków was approved. Its roles were supposed to be shaping and interpretation of the City's spatial development policy, coordination and assurance of Local Physical Plan coherence, as well as determination of the principles of urban development and land management. With time, the Kraków area started to be covered by the Local Physical Plans. Those documents identify the landscape values in a non-uniform manner that may not always be satisfactory from the viewpoint of urban landscape protection and shaping.
