Secesja i modernizm w Rydze. Pół wieku architektury łotewskiej – perłą europejskiego dziedzictwa kulturowego. Część II. Niepodległość i nowoczesność. Glossarium do problemów tradycji i awangardy w dwudziestoleciu międzywojennym
Secesja i modernizm w Rydze. Pół wieku architektury łotewskiej – perłą europejskiego dziedzictwa kulturowego. Część II. Niepodległość i nowoczesność. Glossarium do problemów tradycji i awangardy w dwudziestoleciu międzywojennym
Secesja i modernizm w Rydze. Pół wieku architektury łotewskiej – perłą europejskiego dziedzictwa kulturowego. Część II. Niepodległość i nowoczesność. Glossarium do problemów tradycji i awangardy w dwudziestoleciu międzywojennym
Wariant tytułu
Secession and modernism in Riga. Half of the century of Latvian architecture – the jewel of European cultural heritage. Part II. Independence and modernity. Glossary of tradition and avant-garde issues in the inter-war period
Autor
Čaupale, Renāte
Tołłoczko, Zdzisława
Opublikowane w
Czasopismo Techniczne. Architektura
Numeracja
R. 105, Z. 23, 7-A
Data wydania
2008
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo PK
Język
polski
Abstrakt
W niniejszym artykule, autorki podjęły się próby prześledzenia rozwoju architektury nowoczesnej w Rydze na przestrzeni lat od 1918 do 1940. Fundamentem rozważań jest zbieg, powstania i rozkwitu niepodległej Republiki Łotewskiej i rozwinięcie się ruchu nowoczesnego w architekturze tego kraju. Ruch ten był zarazem kontynuacją modernizmu łotewskiego przed 1914 rokiem, a jednocześnie wykazywał ambicje dorównania do osiągnięć reprezentowanych przez najwybitniejsze nurty architektury zachodnioeuropejskiej. Przeto w budownictwie stolicy Republiki zamanifestowały się trzy wiodące w architekturze międzywojennej, centralnej Europy zwłaszcza, tendencje rozwojowe. Są to tradycjonalizm i neoklasycyzm oraz umiarkowana awangarda. Nie bez znaczenia dla twórczości ryskich architektów było przywiązanie do wartości wernakularnych, a także, co może najważniejsze, poszanowanie zabytkowego kontekstu średniowiecznej jeszcze tkanki historycznej, co dało w rezultacie, godne pozazdroszczenia, znakomite rezultaty.
In the article the authors have made an attempt to make a thorough study of the development of modern architecture in Riga over the period 1918–1940. What was of fundamental significance was that the rise of independent Republic of Latvia and its flourishing prosperity coincided with the development of modern trend in the architecture of the country. The movement combined continuation of the Latvian modernism prior to 1914 with an ambition to match the achievements represented by the most outstanding trends in the architecture of Western Europe. In the building style of the Republic's capital three development trends leading in the interwar architecture of the central Europe in particular were manifested. These include traditionalism and neo-classicism as well as moderate avant-garde. What was also of significance for the Riga architects was their affection for the vernacular and, which is probably most important, their respect for the historical context of still medieval tissue, which resulted in impressive, enviable effects.
