The location of art in the urban space as a goal of contemporary theatre architecture
Wariant tytułu
Umiejscowienie sztuki w przestrzeni miasta jako cel współczesnej architektury teatralnej
Autor
Kozień-Woźniak, Magdalena
Opublikowane w
Technical Transactions
Numeracja
Vol. 116, iss. 3
Strony
41-50
Data wydania
2019
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo PK
Sekcja czasopisma
Architecture and Urban Planning
Język
angielski
ISSN
0011-4561
eISSN
2353-737X
DOI
10.4467/2353737XCT.19.030.10204
Słowa kluczowe
theatre architecture, Teatro Oficina, Centro Cultural de Săo Paulo, Teatro La Lira
architektura teatralna, Teatro Oficina, Centro Cultural de Săo Paulo, Teatro La Lira
Abstrakt
The response of art to the social needs of the environment requires a reference to the relevant public place. Theatre architecture can regain the power to create a proper place for the art of theatre by responding to the demand for public space in the city. The ancient Greek theatre did this by opening to the surrounding urban or natural landscape. Also the medieval theatre did this, when mobile wagons called mansions stood in city squares. It is the same as the phenomenon of street theatre, when the whole city becomes a theatre. Undoubtedly, since Teatro Oficina is based on the idea of street theatre, a place belonging to the city and its inhabitants should be mentioned. Centro Cultural de São Paulo is still a current example of the architects’ striving to build a special relationship, based on the unity of the stage, the audience and the world. Teatro La Lira in Ripoll is a pure synthesis of urban public space sometimes becoming a theatre. It is a return to the very sources of European theatre.
Odpowiedź sztuki na społeczne potrzeby środowiska wymaga odniesienia się do miejsca. Architektura teatralna może odzyskać moc tworzenia odpowiedniego miejsca teatralnego poprzez zaspokojenie zapotrzebowania na przestrzeń publiczną w mieście. Tak jak czynił to teatr grecki, otwarty na otaczający krajobraz miejski czy naturalny. Tak jak było w średniowiecznym teatrze, gdy mobilne wozy zwane mansjonami stawały na placach miejskich. Tak jak w fenomenie teatru ulicznego, dla którego całe miasto stawało się teatrem. Teatrem takim niewątpliwie jest Teatro Oficina, osadzony na idei teatru-ulicy, miejsca przynależnego miastu i jego mieszkańcom. Centro Cultural de São Paulo to wciąż aktualny przykład poszukiwań architektów dążących do zbudowania takiej szczególnej relacji, opartej na jedności sceny, widowni, świata. Natomiast Teatro La Lira w Ripoll to czysta synteza tego, czym jest miejska przestrzeń publiczna, która czasem tym teatrem się staje. To powrót do samych źródeł teatru europejskiego.
