Celem pracy jest ustalenie czy, a jeśli tak to w jaki sposób, najemcy społecznego budownictwa czynszowego, dopasowują przestrzeń zamieszkania do swoich potrzeb oraz czy restrykcyjny regulamin porządku domowego ogranicza jej symboliczną identyfikację. Przedmiotem badań jest dwubudynkowy zespół mieszkaniowy Szczecińskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego (STBS), a w nim stan zagospodarowania widocznych przestrzeni rekreacyjnych (balkonów, loggi i przedogródków) po 10 latach od zasiedlenia. Przeprowadzone badania wskazują, że budownictwo czynszowe nie jest pozbawione praktyk charakterystycznych dla prawa własności. W rekreacyjnej przestrzeni mieszkaniowej postępuje proces zmian, które manifestują prywatność i strzeżenie granic, potrzebę izolacji i osobności, sprzyjają prezentacji widocznych elementów lokali, manifestują terytorialność, budują tożsamość z miejscem oraz personalizują przestrzeń. Obserwowana lokatorska rearanżacja przestrzeni mieści się w granicach określonych zasadami regulaminu porządku domowego.
The purpose of the paper is to determine whether, and if so how, the tenants of social rental construction adjust the living space to their needs and whether restrictive housekeeping regulations restrict its symbolic identification. The subject of the analysis is a two-building housing complex of the Szczecin Society of Social Housing (STBS), and in it the state of development of visible recreational spaces (balconies, loggias and frontyards) after 10 years from settlement. The research carried out indicates that the rental construction is not devoid of practices characteristic of property rights. In the recreational housing area there is a process of change that manifests privacy and border guarding, the need for isolation and separation, favors the presentation of visible elements of premises, manifest territoriality, build identity with the place and personalize space. The observed space rearrangement is within the limits defined by the rules of the housekeeping regulations.
