The article presents the redevelopment process of an old waste incineration plant, one of the few examples of post-industrial architecture from the period of the Second Polish Republic which have survived to the present day in Poznań. The goal of the project was to adapt the building to a new purpose and function, and to renovate it preserving, as far as possible, its authentic structural elements. The challenge included not only the poor technical condition of the building and the scope of changes required for its adaptation to the new functions, but also its adjustment to meet the existing technical and construction regulations. The example of the redevelopment and modernization of the historic building serves as a basis for outlining and analyzing the technical, organizational and legal issues facing designers, conservation authorities and investors who undertake to redevelop locally listed cultural property that is also protected by the provisions of zoning plans. The methodology and solutions adopted at the intersection of practice and the conservation doctrine contribute to the discussion on redeveloping post-industrial sites.
W artykule przedstawiono proces przebudowy starej spalarni śmieci, jednego z niewielu obiektów architektury poprzemysłowej z okresu II Rzeczpospolitej zachowanych do dnia dzisiejszego w Poznaniu. Zrealizowany projekt zakładał zarówno zmianę przeznaczenia i zmianę funkcji obiektu, jak i jego przebudowę z zachowaniem w jak największym stopniu autentycznych elementów budowlanych. Wyzwaniem okazał się nie tylko istniejący stan techniczny obiektu i zakres zmian wynikających z przystosowania do nowych funkcji, lecz także dostosowanie do funkcjonujących przepisów techniczno- budowlanych. Na przykładzie przebudowy i modernizacji historycznego obiektu zarysowano i przeanalizowano wybrane problemy techniczne, organizacyjne i prawne, stające obecnie przed projektantami, służbami konserwatorskimi oraz inwestorami podejmującymi przebudowę obiektów chronionych wpisem do gminnej ewidencji zabytków i zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Metodyka prac oraz przyjęte rozwiązania na styku praktyki i doktryny konserwatorskiej są głosem w dyskusji na temat prowadzenia prac przy obiektach poprzemysłowych.
