The beginnings of the stylistic avant-garde in housing architecture and „the building concrete”
Wariant tytułu
Początki awangardy stylistycznej w architekturze mieszkaniowej a „betonowe tworzywo”
Autor
Wojtkun, Grzegorz
Data wydania
2017
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo PK
Opublikowane w
Defining the architectural space : transmutations of concrete : monograph. Vol. 6 = Definiowanie przestrzeni architektonicznej : transmutacje betonu : monografia. Vol. 6 / edited by Anna Mielnik
Strony
95-104
Język
angielski
ISBN
978-83-7242-963-6
Słowa kluczowe
concrete „material”, Betondorp, Kiefhoek, avant-garde trends in the architecture and the art, prefabrication in housing
betonowe „tworzywo”, Betondorp, Kiefhoek, prądy awangardowe w sztuce i architekturze, prefabrykacja w mieszkalnictwie
Abstrakt
The ideas of taylorism and fordism reflected also in rapidly developing European countries. In England, Netherlands and Germany emerged a heated debate regarding the relationship between architecture, art and technique in terms of its enhancement, and consequently- of housing popularisation. What was also taken into consideration was the conviction that by creating more architectural patterns and forms it will be possible to propagate new cultural values. The German housing thought (together with the Dutch one) began to evolve the fastest in the world. Designation the ways of popularising housing was partaken among the academic society (Bauhaus) as well as professional field (German Craftsmen Association – Deutscher Werkbund). The new aesthetic (called avant-garde) was based on the dialectic of the architectural eclecticism from the late 19th century and art nouveau (Jugendstil) from the early 20th century (P. Behrens, W. Gropius, M. van der Rohe). It was also a consequence of the new methods of construction and technologies fascination (mostly the concrete poured in formwork). All of this resulted in the crystallisation of the basic ideas behind the Modern Movement in architecture, predominantly in forming housing structures based on concrete „material”.
Idea tayloryzmu i fordyzmu znalazły odzwierciedlenie również w szybko rozwijających się gospodarczo państwach europejskich. W Anglii, Niderlandach i Niemczech rozgorzała na ich tle dyskusja o relacji między architekturą a sztuką i techniką w aspekcie jej unowocześnienia, a w dalszej kolejności umasowienia mieszkalnictwa. Wyrażono przy tym przekonanie, że za pomocą nowych wzorów architektonicznych będzie można krzewić nowe wzory kultury. Niemiecka myśl mieszkaniowa (a wraz z nią również niderlandzka) zaczęła wówczas ewoluować najszybciej na świecie. Określenie sposobów upowszechnienia mieszkalnictwa podjęto tam w środowisku akademickim (Bauhaus) oraz na niwie zawodowej (Niemiecki Związek Twórczy – Deutscher Werkbund). Nową estetykę (nazwaną awangardową) oparto wówczas na dialektyce architektonicznego eklektyzmu z końca XIX stulecia i architektury secesyjnej (Jugendstil) z początku XX stulecia (P. Behrens, W. Gropius, M. van der Rohe). Wyniknęła ona również z fascynacji nowymi technikami budowlanymi i takimi technologiami (przede wszystkim beton wylewany w szalunkach). Wszystko to doprowadziło do wykrystalizowania się podstaw ideowych Ruchu Nowoczesnego w architekturze, a w szczególności koncepcji kształtowania struktury mieszkaniowej opartej na betonowym „tworzywie”.
