A specifically developed voltammetric technique based on the ability of antioxidants to inhibit 8-oxoguanine formation was applied to quantify antioxidative activity. It appeared that the dependence of the activity on the concentration of antioxidants follows an exponential decay function, so it was proposed to use the decay coefficient as a measure of this activity. The results indicated that typical antioxidants may behave also as prooxidants under certain conditions.
Within this work, also guanine aqueous solubility was determined. It was found that the concentration of the neutral form of guanine does not depend on pH and its constant value at 25°C is equal 25.4 µM. The solubility at other pH conditions may be calculated as a sum of concentrations of other forms present in solution from the known pKa values. Another interesting observation was finding the presence of guanine nanoparticles in solution.
To obtain very sensitive electrode surfaces for guanine electroanalysis, polymerized pyridine carboxylic acids were deposited on glassy carbon surfaces. It was shown that the most active polymer layer was obtained by using citrazinic acid. Its activity even increased by treating the polymer layer with a tetrahydrofuran solution of metalloporphyrins, particularly, iron tetraphenylporphyrin. The electrodes so obtained were sensitive enough to detect guanine even at 5 nM concentration. The polymer layer exhibited very interesting properties. It appeared to be a complex antiferromagnetic material.
Opracowano specyficzną metodę woltamamperometryczną, opartą na zdolności antyoksydantów do hamowania tworzenia się 8-oksoguaniny, którą zastosowano do ilościowej oceny aktywności antyoksydacyjnej. Okazało się, że zależność aktywności od stężenia antyutleniaczy można opisać funkcją spadku eksponencjalnego, zatem zaproponowano zastosowanie współczynnika spadku jako miary tej aktywności. Wyniki wskazały też, że typowe antyutleniacze w pewnych warunkach mogą się zachowywać jak pro-utleniacze.
W ramach pracy oznaczono też rozpuszczalność guaniny w wodzie. Stwierdzono, że stężenie formy obojętnej nie zależy od pH i jest równe 25,4 µM w temperaturze 25 °C. Rozpuszczalność przy innych wartościach pH można wyliczyć jako sumę stężeń innych form obecnych w roztworze ze znanych wartości pKa. Innym interesującym spostrzeżeniem było stwierdzenie obecności nanocząstek guaniny w roztworze.
W celu uzyskania bardzo wrażliwych powierzchni elektrod do elektroanalizy guaniny nakładano na powierzchnię węgla szklistego spolimeryzowane kwasy pirydynokarboksylowe.
Najbardziej aktywnym okazał się kwas cytrazynowy. Aktywność warstwy polimerowej można zwiększyć traktując ją roztworem metaloporfiryn, szczególnie tetrafenyloporfiryny żelazowej, w tetrahydrofuranie. Elektrody tak otrzymane były wystarczające aktywne do detekcji guaniny w stężeniu 5 nM. Warstwa polimeru wykazywała ciekawe właściwości. Okazało się, że jest ona materiałem antyferromagentycznym.
