Stany graniczne dachowych dźwigarów kablobetonowych po wieloletniej eksploatacji
Autor
Sieńko, Rafał
Promotor
prof. dr hab. inż. Krzysztof Dyduch
Data wydania
2005
Wydawca
[s.n.]
Język
polski
Abstrakt
Praca miała na celu określenie modelu pracy typowych dachowych dźwigarów kablobetonowych KBO i KBOS o rozpiętościach 15-24 m stanowiących elementy nośne w przekryciach prefabrykowanych hal przemysłowych. W latach 50-tych wzniesiono w Polsce ok. 850 hal przemysłowych z wbudowanymi ok. 10 000 dźwigarów kablobetonowych. Po wieloletniej eksploatacji, często w bardzo niekorzystnych warunkach środowiskowych, dochodzi do znacznego zaniżenia ich nośności z uwagi na korozję zakotwień, bądź kabli sprężających. Wówczas, określenie stanu bezpieczeństwa konstrukcji nośnej dachów nie jest zadaniem prostym. Ocena stanu granicznego nośności konstrukcji przekrycia musi być przeprowadzona z uwzględnieniem wszystkich możliwych rezerw ustroju nośnego. Autor pracy widzi te rezerwy w przyjęciu modelu przestrzennej pracy konstrukcji hali. Obliczenia teoretyczne modelu przekrycia uwzględniającego współpracę prefabrykowanych płyt dachowych w przenoszeniu obciążeń zewnętrznych potwierdzają istnienie znacznych rezerw. Taki model pracy konstrukcji został zweryfikowany doświadczalnie. Wykonano badania dźwigarów kablobetonowych KBOS-18 zabudowanych w hali przemysłowej użytkowanej przez ponad 40-ści lat i przeznaczonej przez użytkownika do rozbiórki. Jeden z dźwigarów obciążano aż do 140% obciążenia rysującego pas dolny oraz symulowano zrywanie korozyjne poszczególnych cięgien sprężających. Były to pierwsze badania w Polsce dźwigarów kablobetonowych współpracujących z płytami dachowymi w przenoszeniu obciążeń. Wykonane badania in situ pozwalają na nowe podejście do oceny stanu bezpieczeństwa dźwigarów, a także na znalezienie optymalnych sposobów ich ewentualnych wzmocnień. Postawiony problem jest ogólny i ważny dla właściwej oceny stanu bezpieczeństwa wszystkich istniejących hal z dźwigarami kablobetonowymi.
