drawing, sketch, architecture, transfer of experiences, form shaping
rysunek, szkic, architektura, przekazywanie doświadczeń, forma kształtująca
What was and still is free hand drawing as an architect’s tool for conveying the vision of an object, presenting the concept of creating, shaping the balance between the constructive matter and the creative abilities of the maker? Drawing serves as a presentation of an idea. The architect’s draught is the result of a dialogue between thought, hand and an idea. Creating without emotion is not art. Drawing is only a form of recording. It is an endless act of perfecting the author’s work. This text presents the main stages of development, examples of artistic narration, which is an alternative to the individual form of constructing conceptions of space and its critical factors. This article aims to explain the relations between life and art, which are analysed through two similar problems: how to successfully influence the investor’s senses through the use of the drawing art. The author (through presenting the rank of drawing in his profession) aims to prove, that the architect’s freehand drawing stimulates imagination, sensitivity, spirituals values, traditional aesthetics. It emphasizes colour, rhythm, order and dynamism. A work doesn’t have to be created in the virtual world to become the full interaction between the inner and outer factors. The architect’s freehand drawing reflects the unconstrained creation of the mind concerning the status of the form in space as an artistic event.
Czym był i jest rysunek jako narzędzie towarzyszące architektowi w procesie przedstawiania wizji obiektu, obrazujące koncepcję tworzenia, kształtowania równowagi pomiędzy tworzywem budowlanym a możliwościami kreacyjnymi twórcy? Rysunek służy prezentacji idei. Szkic architekta jest owocem dialogu pomiędzy myślą, ręką i ideą. Tworzenie bez emocji nie jest sztuką. Rysunek jest jedyną formą zapisu bezpośredniego. Jest aktem nieustannego dążenia twórcy do doskonałości dzieła. W tekście przedstawiono główne etapy rozwoju, przykłady artystycznych narracji alternatywnych wobec indywidualnej formy konstruowania wyobrażeń o przestrzeni i krytycznych do niej odniesień. Przedmiotem artykułu jest próba wyjaśnienia relacji życia i sztuki, rozpatrywanych przez dwa uzupełniające się problemy, na ile obecność szkicu autorskiego gwarantuje oryginalność i niepowtarzalność dzieła i jak można skutecznie działać poprzez sztukę graficzną na zmysły inwestora. Autor przez pokazanie rangi szkicu architektonicznego w jego praktyce zawodowej pragnie dowieść, że rysunek odręczny architekta pobudza wyobraźnię, wrażliwość, odnosi się do wartości duchowych, estetyki, podkreśla barwność, porządek, rytmiczność i dynamizm. Dzieło niekoniecznie musi powstać w świecie wirtualnym, aby być pełną interakcją czynników wewnętrznych i zewnętrznych. Rysunek odręczny architekta stanowi odwzorowanie swobodnej kreacji mózgu dotyczącej notowania formy w przestrzeni jako wydarzenia artystycznego.
