Zgodnie ze stwierdzeniem Fumihiko Maki megastruktura w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku była ramą, w której umieszczano wszystkie albo większość funkcji miasta. Pomimo iż już w latach siedemdziesiątych megastruktury były przeszłością, zagadnienia widoczne w dzisiejszym mieście – gęstość zabudowy, rozwój technologiczny i zainteresowanie ekologią prowadzą do powstania nowego typu zabudowy: minimegastruktury. Porównanie go z „koolhaasowską” Teorią Wielkości umożliwić ma charakterystykę podobnych obiektów.
According to Fumihiko Maki the 1960s’ megastructure was “a large frame in which all the functions of a city or part of a city were housed”. Although in 1976 Reyner Banham called megastructures “urban futures of the recent past”, present-day city’s issues – density, new technologies and ecological approach have led to emerging the new pattern: mini-megastructure. Its comparision with Koolhaas’ theorems of his “Theory of Bigness” helps revealing its main features.
