Dzieło architektoniczne w kontekście przestrzennym współczesnego miasta powinno być dialogiem, opartym na „równoważeniu przeciwieństw”. Kontekst, jako najważniejszy czynnik przestrzenny dyktuje płaszczyzny architektoniczne tego dialogu. Godzenie sprzeczności pozwala na osiągnięcie wewnętrznego porządku dzieła i jego harmonijne zespolenie z otoczeniem. Stosowanie tej uniwersalnej zasady odnosi się w równiej mierze do architektury współczesnej jak i historycznej, co zostało zaobserwowane i przedstawione na wybranych przykładach.
Architectural work in the spatial context of the contemporary town should be a dialogue, based on rule of „balancing the opposites”. Context, as the most significant spatial factor indicates the planes of that architectural dialogue. Practicing of that universal rule concerns, 'in equal measure, contemporary and historic architecture, was presented on the chosen examples.
