Uzdrowiska polskie zamieszkują dwie grupy ludności: mieszkańcy stali oraz osoby przebywające okresowo jako kuracjusze lub coraz częściej wypoczywający i turyści. Dla każdej z tych grup użytkowników przestrzeni uzdrowiska oferowane są odmienne warunki zamieszkania. Mieszkańcy stali zamieszkują albo wymagające już modernizacji obiekty architektury historycznej i tradycyjnej, albo uważane za substandardowe zespoły osiedli o charakterze wielkomiejskim czy mało atrakcyjne zespoły domów jednorodzinnych. Z kolei tereny zabudowy przeznaczone dla kuracjuszy, położone w bezpośrednim sąsiedztwie dużych terenów zieleni urządzonej, zawsze były kreowane jako przestrzenie specjalne, stąd architektura poszczególnych sanatoriów była przedmiotem indywidualnych projektów, jakkolwiek nie zawsze o wysokich walorach artystycznych. Konieczność zapewnienia konkurencyjnych warunków rozwoju polskich ośrodków lecznictwa balneologicznego wymaga dbałości
o atrakcyjną formę przestrzeni publicznych w całej miejscowości.
Polish health resorts are inhabited by two groups of population: residents and health resort visitors or more and more often holidaymakers and tourists. Each of these groups is provided with different conditions of living. The residents live either in buildings of historic or traditional architecture that needs modernization or in complexes of housing estates of urban character considered as substandard or complexes of detached houses of little attractiveness. Whereas building areas designed for health resort visitors, situated in the vicinity of big areas of arranged greenery have always been created as special spaces. This is why the architecture of particular sanatoriums was the subject of individual designs, however, not always of high artistic qualities. The necessity of assuring competitive conditions for development of Polish sanatorium centers requires care of attractive form of public spaces in the whole place.
