intuition, creation, paradigm, metaphor, sign in space, ideal of beauty, the Vitruvian Triad, artefact
intuicja, kreacja, paradygmat, metafora, znak w przestrzeni, kanon piękna, triada Witruwiusza, artefakt
If yes, maybe to hire an artist… ? (a suggestion contained in the 6th thesis of conference) The question to the question, in complexity, contradiction, in which order and chaos, history and avant-garde exist in material world and ideas subordinated – here and now, isn’t it for execution? The resistance of matter in the process of creating artefacts, material structures in the sphere of emotions which are consistent with the nature of the surroundings on the one hand, make it necessary to define the ideas contained in an ideal of beauty bearing the spiritual and aesthetic values of a given object – of architectonic space. Modern ideas in architecture reinterpret the content of the Vitruvian Triad in reference to modern theories and practice in designing and building. Alberti in the context of geometrization of form said: “beauty is the harmony of all parts adjusted to one another, in agreement and proportion with this piece of art, in which they are”. The multivalence of a masterpiece of architecture, the complexity of a work of art, in a creative process as condensed purity of form – a product of synthesis, thought and experience, defines beauty. Thus “pure architecture seen in the sun – a real dream, an unreal flower for enriching your beauty” – Santiago Calatrava 1951. Nowadays the borders between engineer’ attitude and artistic creation disappear. Throughout the history of architecture, works of many architects – artists marked new quality and defined the dynamics of changes in interpretation of piece of architecture.
Jeśli też, to może nająć artystę… ? (sugestia zawarta w 6 tezie konferencji) Postawione pytanie na pytanie, w złożoności, sprzeczności, w których porządek i chaos, historia i awangardy egzystują w świecie materialnym i idee podporządkowane – tu i teraz, czy nie do zrealizowania? Opór materii w procesie tworzenia artefaktów, struktur materialnych w sferze emocji zgodnych z naturą otoczenia z jednej strony, wymuszają potrzebę zdefiniowania idei zawartych w kanonie piękna, niosącego wartości duchowe i estetyczne danego obiektu – przestrzeni architektonicznej. Współczesne idee w architekturze reinterpretują treści triady Witruwiusza w odniesieniu do współczesnych teorii i praktyk w projektowaniu i budowaniu. Alberti w kontekście geometryzacji formy twierdził: piękno jest harmonią wszystkich części dostosowanych do siebie i będących w zgodzie i proporcji z tym dziełem, w którym się znajdują. Wielowartościowość dzieła architektury, złożoność dzieła sztuki, w procesie twórczym jako skondensowana czystość formy – produkt syntezy, myśli i przeżycia, stanowi o pięknie. Bo architektura czysta oglądana w słońcu – marzenie realne, kwiat nierealny dla wzbogacenia twojego piękna – Santiago Calatrava 1951 r. Współcześnie granice pomiędzy postawą inżynierską, a kreacją artystyczną zacierają się. Na przestrzeni historii architektury prace wielu architektów – artystów wyznaczały nową jakość i stanowiły o dynamice zmian w interpretacji dzieła architektury.
