Pragmatism or emotion? The sources of architectural form
Wariant tytułu
Pragmatyzm czy emojca? Źródła formy architektonicznej
Autor
Juzwa, Nina
Data wydania
2018
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo PK
Opublikowane w
Defining the architectural space : rationalistic or intuitive way to architecture : monograph. Vol. 1 = Definiowanie przestrzeni architektonicznej : racjonalistyczna czy intuicyjna droga do architektury : monografia. Vol. 1 / edited by Dariusz Kozłowski
1. The question about the sources of architectural form has been asked for decades and the answer differed depending on the period of time. Nowadays the subject seems to be equally important; however, the answer is still vague.2. In 1997 Charles Jencks held a debate on contemporary architecture. The term ‘ecstatic’ architecture reflecting expressions and emotions was the result of this debate. The symbol of this architectural sensitivity was the 17th century sculpture The Ecstasy of St. Theresa by Lorenco Bernini and the essence of such architecture is the impression of movement and dematerialisation of form. After 20 years, The Manifest is still up-to-date. Let us then imagine two icons of architecture: Dream by Norman Foster as the pragmatic one and the sculpture of Bernini as the emotional one. Both groups of examples would be equally numerous and technically perfect. This distinguished dematerialisation of from is currently a frequent autonomic element in a very pragmatically shaped structure of the object.3. In the process of designing the ability of intuitive transfer of form becomes especially important in the first stage of creating the project – the stage when the idea is born. The picture presenting the creative idea of an architect shows the main idea leading to the implementation of the work. This ability is not given equally to everyone. It is usually called a talent.
1. Pytanie o źródła formy architektonicznej powtarzało się przez wiele stuleci i w różnych okresach znajdowało różne odpowiedzi. Współcześnie temat wydaje się być równie ważny, a odpowiedź nadal niejednoznaczna.2. W 1997 roku, w londyńskiej Royal Academy, Charles Jencks prowadził dyskurs na temat współczesnej architektury. Efektem debaty stała się nazwa architektura „ekstatyczna” dla architektury wyrażającej emocjonalność i ekspresję. Symbolem takiej architektonicznej wrażliwości była XVII-wieczna rzeźba Ekstaza świętej Teresy, Lorenco Berniniego, a istotą owej architektury – wrażenie ruchu i dematerializacji formy. Po dwudziestu latach Manifest jest nadal aktualny – wyobraźmy sobie zatem dwie ikony architektury: Ser Normana Fostera po stronie pragmatyzmu i rzeźbę Berniniego po stronie emocji. Obie grupy przykładów byłyby równie liczne i równie technicznie doskonałe. Owa wyróżniona dematerializacja formy współcześnie często jest elementem autonomicznym w bardzo pragmatycznie kształtowanej strukturze obiektu.3. W procesie projektowania architektury umiejętność intuicyjnego przekazu formy staje się szczególnie ważna w pierwszej fazie powstawania projektu – w fazie powstawania idei obiektu. Rysunek wyrażający ideę twórczą architekta ukazuje główną myśl prowadzącą do realizacji dzieła. Umiejętność ta nie wszystkim dana jest w równym stopniu. Zwykło się nazywać ją talentem.
