ambasada, architektura ambasad, architektura placówek dyplomatycznych, architektura dialogu, dialog architektoniczny
embassy, architecture of embassies, architecture of diplomatic posts, architecture of dialogue, architectural dialogue
Złożoność funkcjonalna i formalna ambasady jako obiektu architektonicznego, wynika z dualnej natury budynku placówki dyplomatycznej łączącej kultury dwóch państw – państwa wysyłającego i państwa przyjmującego. Z jednej strony ambasada jest budynkiem introwertycznym, zapewniającym bezpieczeństwo personelowi dyplomatycznemu, z drugiej strony ekstrawertycznym, „eksportującym” kulturę. Niniejsza praca jest analizą złożoności formalnej budynku ambasady, architektonicznych sposobów „komunikowania” wartości, przynależności politycznych i kulturowych państwa wysyłającego, a także relacji budynku z zastanym kontekstem – kulturą państwa przyjmującego. Analiza ewolucji sposobów prowadzenia „dialogu kultur” za pośrednictwem architektury ambasad pozwala określić, czy architektura ambasad może być nośnikiem znaczenia, informacją o bieżących lub prognozowanych stosunkach politycznych pomiędzy państwami, manifestacją statusu gospodarczego bądź politycznego, reprezentacją przynależności do kręgu kulturowego, ale przede wszystkim czy może być przetransponowaniem na język architektoniczny wartości danego społeczeństwa, które są komunikowane z poszanowaniem dla państwa przyjmującego oraz z otwartością na międzykulturowy dialog prowadzący do dyplomatycznego łagodzenia sporów.
The functional and formal complexity of the embassy as an architectural object results from the dual nature of the building of a diplomatic mission linking the cultures of the two countries – the sending country and the receiving country. On the one hand, the embassy is an introverted building ensuring the safety of embassy employees, and on the other hand, it is extroverted, ‘exporting’ culture. This work is an analysis of the formal complexity of the embassy building, architectural methods of ‘communicating’ the values, political and cultural affiliations of the sending country, and the relationship of the building with the existing context – the culture of the host country. The analysis of the evolution of the ways of conducting ‘dialogue of cultures’ through the architecture of embassies allows to determine whether the architecture of embassies can be a carrier of meaning, information about current or forecast political relations between states, a manifestation of economic or political status, representation of belonging to a cultural circle, but above all, whether it can be a translation into architectural language of the values of a given society, which are communicated with respect for the host country and with openness to intercultural dialogue leading to diplomatic settlement of disputes.
