Rozwój architektury był od zawsze związany z duchową, emocjonalną i polityczną transformacją społeczeństwa, pozostawał też w ścisłej korelacji z rozwojem technologicznym. Te wzajemne zależności, w których technologia pełni rolę dominującą, widać nie tylko w formie, lecz także w języku i terminologii czy różnicy pomiędzy zadaniami i obowiązkami architekta i konstruktora dziś i u zarania naszej ery.
U progu zmian jakie potencjalnie niesie ze sobą era cyfrowa, rozprawa podejmuje problematykę związaną z wpływem maszyn na architekturę. Inspirując się zarówno przykładami z historii architektury, jak i utopijnymi czy dystopijnymi wizjami stwarzanymi przez pisarzy, artystów, wreszcie samych architektów, praca skupia się na przedstawieniu powiązań, wpływów i zależności pomiędzy technologią i architekturą.
We wstępie przedstawiono pokrótce rozwój technologiczny i wynikające z niego zmiany w architekturze – zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednie. Część analityczna pracy oscyluje wokół pytania, w jakim stopniu można zdefiniować granicę między architekturą a maszyną, jak te kategorie się przenikają, wreszcie kiedy architektura staje się maszyną, a kiedy maszyna staje się architekturą?
Pierwszym etapem badań był wybór i opisanie ponad 100 obiektów o określonej charakterystyce architektonicznej lub technologicznej. Następnie przeanalizowano i sklasyfikowano szczegółowo około 50 obiektów traktując formę i funkcję jako kategorie rozdzielne i starając się wyodrębnić fazę przejściową pomiędzy architekturą jako formą konstrukcyjną lub jednostką funkcjonalną a technologią.
W pracy omówiono definicje, terminy, metody i procedury z dziedziny budowy maszyn oraz próby zastosowania tych środków w dziedzinie architektury. Powstała w ten sposób metoda klasyfikacji obiektu jako maszyny lub architektury może ma istotny wpływ na jego projekt, realizację i funkcjonowanie.
The development of architecture has always been linked to the spiritual, emotional and political transformation of society and closely related to technological development. This interdependence, in which technology played a dominant role, was reflected not only in form, but also in language and terminology, and reveals in differences between the tasks of an architect or an engineer today and those at the dawn of the new era.
On the edge of the changes brought about by the digital age, this dissertation deals with the problem of the influence of machines on architecture. Inspired by examples from architectural history and both utopian and dystopian visions created by writers, artists and architects, the work focuses on the connections, influences and relationships between technology and architecture.
The introductory part of the dissertation shortly describes the technological developments and their both direct and indirect impact on architecture. The analytical part addresses the overarching question of how to define a boundary between architecture and machine, what distinguishes the first from the later, or how these categories overlap, and finally, when architecture turns into a machine and when a machine turns into architecture.
The first step was to select and analyse more than 100 objects of specific architectural or technological characteristics. Subsequently, about 50 were analysed and classified in detail, whereby form and function were treated as separate categories with the attempt to determine the transition phase between architecture as a structural form or as a functional unit, and technology.
The thesis discusses definitions, terms, methods and procedures from the field of mechanical engineering and attempts to apply these concepts in the field of architecture. The resulting different classification of an object (based on its specific characteristics) as a machine or as an architecture can have decisive effects on the design process, its execution and how it will work once built.
