Synergia kontekstów w twórczym kształtowaniu struktury przestrzennej środowiska zamieszkiwania na przykładzie doświadczeń studia projektowego
Wariant tytułu
Synergy of contexts in the creative shaping of the spatial structure of the housing environment on the example of the experience of a design studio
Autor
Trębacz, Paweł
Jóźwik, Renata
Duda, Magdalena
Opublikowane w
Środowisko Mieszkaniowe = Housing Environment
Numeracja
nr 50
Strony
87-109
Data wydania
2025
Miejsce wydania
Kraków
Wydawca
Wydawnictwo Katedry Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego. Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej
Język
polski
angielski
ISSN
1731-2442
eISSN
2543-8700
DOI
https://doi.org/10.2478/he-2025-0007
Słowa kluczowe
projektowanie urbanistyczne, konceptualizacja formy urbanistycznej, metoda projektowania, edukacja architektoniczna i urbanistyczna, planowanie przestrzenne
urban design, urban form conceptualisation, design method, architectural and urban education, urban planning
Abstrakt
W artykule podkreślono, że istotnym elementem procesu projektowania środowiska zamieszkiwania jest wykorzystanie szerokiego kontekstu związanego z kilkoma poziomami złożoności: relacyjno-przedmiotowym (dotyczącym struktury przestrzennej projektu), projektowym (obejmującym wykorzystanie wiedzy i informacji dotyczących złożoności projektu) oraz dydaktycznym lub proceduralnym (odnoszącym się do etapów procedury projektowej). Badacze prezentują podejście projektowe opracowane w autorskiej pracowni urbanistycznej. Działania zgodne z zaproponowanym modelem „warkocza" pozwalają na osiągnięcie tzw. satysfakcjonującego rozwiązania projektowego w kształtowaniu miast. Model w syntetyczny sposób ilustruje mechanizm procesu projektowego i jego krytyczne elementy, wskazując, że istota projektowania urbanistycznego polega na wykorzystaniu współzależności trzech wymienionych kontekstów. Wpływają one znacząco na oryginalność i jakość rozwiązań projektowych w tworzeniu środowiska zamieszkiwania – szczególnie w fazie kreacji modelu struktury przestrzennej.
This paper emphasises that the use of a broad context related to several levels of complexity: relational (concerning the spatial structure of the project), design (involving the use of knowledge and information concerning the complexity of the project) and didactic or procedural (referring to the stages of the design procedure) is an important element of the design process of the housing environment.
The researchers present a design approach developed in the author’s urban design studio. By acting according to the proposed ‘braid’ model, achieving a so-called ‘satisfactory’ design solution in city shaping is possible. The model synthetically illustrates the mechanism of the design process and its critical elements, indicating that the essence of urban design is to exploit the interdependence of the three mentioned contexts. They significantly influence the originality and quality of design solutions in creating the living environment – especially in the creation phase of the spatial structure model.
