adaptable city, city genotype, directorial structure, broken form, dramaturgy of connections, correlation of fields of formal and activating operation
adaptable city, genotyp miasta, konstrukcja reżyserska, forma rozbita, dramaturgia powiązań, korelacja pól działania formalnego i aktywizującego
In order to be able to continue functioning within the “capability of the Earth”, the sense of our development must be understood in the spirit of a completely different philosophy: we need to shift focus from the growth in quantity to the growth in quality. Growth in wisdom, knowledge and common sense, so that we can take good care of everything and everybody on the Earth, and this will be emanation of the new pan-human sense of responsibility. If the urbanised environment, being the basic one, is also to become a full-value environment for human existence, it will require continuous and universal improvement of its quality as well as new strategies, methods and scenarios for rational organisation of urbanised space that will be able to meet new challenges. It seems that ‘dramaturgically consistent logic of composition’ may, if the directorial structure, presented in this article, is to be used, become an original formula of creating city spatial scenarios, and a new, consistent and comprehensive form of urban public space. Scenarios built on the basis of the city “genotype”, in which urban “layers of memory” are the basis for adaptive transformations.
Aby móc nadal funkcjonować w ramach „możliwości Ziemi”, sens rozwoju sprowadza się do zmiany filozofii: ze wzrostu ilościowego na rzecz jakościowego. Wzrostu w mądrości, wiedzy i zwyczajnym rozsądku, aby dbać o wszystko i wszystkich na Ziemi, będącego wyrazem nowej, ogólnoludzkiej odpowiedzialności. Jeżeli środowisko zurbanizowane, będąc podstawowym, ma być również pełnowartościowym środowiskiem bytowym człowieka, to wymaga powszechnego podnoszenia jego jakości oraz dostosowanych do nowych wyzwań strategii, metod, scenariuszy racjonalnego organizowania przestrzeni zurbanizowanej. Wydaje się, że ‘konsekwentna dramaturgicznie logika kompozycji’ może, stosując przedstawioną w artykule konstrukcję reżyserską, stać się oryginalną formułą tworzenia scenariuszy przestrzennych miasta i nową ‒ spójną ‒ całościową formą przestrzeni publicznej miasta. Scenariuszy budowanych na bazie ‘genotypu’ miasta, w których urbanistyczne ‘warstwy pamięci’ są kanwą przekształceń przystosowawczych.
