Przemijanie architektury jest paradoksem. Budowle wznosimy z założeniem ich trwałości. Nadajemy im znamiona ponadczasowości. W rzeczywistości architektura ulega permanentnym przeobrażeniom, które obejmują jej wymiar materialny oraz znaczeniowy. Istnienie architektury obrazują sekwencje transfiguracji. Dokonują się one zarówno w kształtach wyobrażeń idei-koncepcji, w fizycznych formach budowli, a także w postaciach zapamiętanych idei-mitów – od projektu aż po kres ich trwania w naszej świadomości.
A transience of the architecture is a paradox. We erect the buildings, which are meant to be durable, and give them the signs of timelessness. In reality, the architecture yields permanent transformations, which include its material and semantic dimensions. An existence of the architecture is illustrated by the sequences of transfigurations. They are accomplished in the shapes of idea-concept imaginations, in the physical patterns of buildings and in the forms of memorized idea-myths – from a design until the end of their lifetime in our consciousness.
Klasyfikacja PKT
640000 Architektura
Wydział
Zbiory cyfrowe BPK
Licencja
Licencja PK. Brak możliwości edycji i druku.
Prawa dostępu
Zasób dostępny dla wszystkich
Na stronie wykorzystywane są pliki cookie, bądź podobne rozwiązania. Aby poznać szczegóły zapoznaj się z polityką prywatności.
