Przeszłość zapisana w pamięci, w słowach, w obrazach, w przestrzeni ulega zacieraniu. Teraźniejszość jest oczywista. Przyszłość nie istnieje, ale jej zapowiedź nęci i wyzywa. Użytkowy aspekt budynku po początkowym okresie wysokiej wartości stale maleje. Wartość emocjonalna w niektórych przypadkach z czasem stale rośnie. Skoro więc materia krąży w ekosystemie, to w imię czego chcemy dźwigać ciężar podtrzymywania przy życiu budynku?
The past written in memory, words, images undergoes the process of deteriorating. The present is obvious. The future does not exist, but its announcement tempts and challenges. Utilitarian aspect of a building after a time of high value constantly decreases. Emotional value in some cases constantly increases. Since the matter circulates in an ecosystem, for the sake of what we want to bear the load of keeping a building alive?
