Refleksja nad teorią Witruwiusza we współczesnym kontekście i idea łączenia koncepcji tego dzieła z nową praktyką projektową rodzi wiele pytań. Jedno z nich dotyczy egzystencji piękna, wdzięku, harmonii, ładu, proporcji celowości i trwałości w architekturze oraz dylematów współczesnego architekta poszukującego własnego sposobu dotarcia do tych wartości lub odejścia od nich. Tekst jest próbą opisu tego zagadnienia.
A reflexion over the Vitruvius’ theory applied in a modern context and the idea of combining his concept with new designing practices present many questions. One of these questions refers to existence of beauty, charm, harmony, order, proportion, efficacy and durability in architecture and to dilemmas of contemporary architects who search for their own way to approach these values or to abandon them. The paper is an attempt to describe this problem.
