Niezaprzeczalny wymóg elastyczności funkcjonalnej we współczesnej architekturze wysuwa na czoło pytanie o formę architektoniczną w rozumieniu przestrzennych zewnętrznych i wewnętrznych uwarunkowań kształtujących budynek. System projektowania tzw. skorupa i rdzeń odzwierciedla „pewność siebie” sztuki wizualnej w kreowaniu elewacji przez odrzucenie funkcji budowli. Idea transparentności, półprzejrzystości, wizualnej wieloznaczności dzięki współczesnym technologią elewacyjnym pokazuje, że architektura nie tylko musi odpowiadać witruwiańskiej regule: firmitas, utilitas, venustas, ale może stać się systemem przenikających się przestrzeni wnętrza, zewnętrza budowli, jej otoczenia – miasta lub krajobrazu.
The undeniable urgency of flexibility of function in modern architecture brings to the fore the question of architectural form but form of spatially extended inward and outward condition of the building. The “shell and core” design system reflects that visual arts develop their certainty in the creation of the elevation (the shell) by dismissing function of the building. The idea of transparency, semi-transparency or visual ambiguousness, encourage through modern technical solutions of elevation, shows that architecture may not only respond to witruwian rule: firmitas, utilitas, venustas, but become the entire system of outside and inside interlocking spaces of the building its site, the city and landscape.
