We Francji niemal wszystkie przepisy prawne wiążące krajobraz z planowaniem przestrzennym mieszczą się w kodeksie urbanistycznym – Code de l`urbanisme. Podstawowym dokumentem jest lokalny plan urbanistyczny (Plans locaux d`urbanisme – PLU) określający: funkcje i formy zabudowy oraz strefy ochronne. Na jego podstawie wydawane są pozwolenia budowlane. Dokument ten musi być zgodny z planami wyższego rzędu wg tzw. SCOT (Schema de Coherence Territoriale). Jego ideą przewodnią jest krajobraz – traktowany jako szkielet wszystkich aspektów przestrzeni. Aby gmina mogła podołać tym zadaniom organizowane są specjalne szkolenia. Instrumentem kontroli wpływu na krajobraz nowych elementów jest specjalny załącznik do pozwolenia na budowę obejmujący widoki projektowej budowli na tle szerszego otoczenia. Wymogi te są zaostrzone w obszarach górskich i nadmorskich.
W Belgii przepisy są zróżnicowane dla poszczególnych regionów odpowiedzialnych za kreowanie polityki przestrzennej. Krajobraz traktowany jest jako element tożsamości kulturowej, jakości życia i czynnik rozwoju ekonomicznego. Dlatego w planowaniu jako konieczność uznaje się inwentaryzację zasobów krajobrazowych i analizę jakości krajobrazu z określonych punktów i szlaków widokowych.
Przy czym chodzi nie tylko o ochronę istniejących wartości, ale i tworzenie nowych – zwłaszcza w obszarach zdegradowanych, poddawanych procesom rekompozycji.
W Hiszpanii w 2006 roku weszły w życie przepisy – zróżnicowane dla poszczególnych prowincji – zwane „prawem o gospodarowaniu terytorium i ochronie krajobrazu”. Krajobraz traktowany jest jako wspólne dziedzictwo i element jakości życia a zarazem kryterium warunkujące możliwości rozrostu obszarów miejskich. Poświęcony jest temu specjalny rozdział przepisów dotyczący polityki krajobrazowej i instrumentom zarządzania krajobrazem. Podstawą działania jest system informacji terytorialnej i obowiązkowe przedplanistyczne studia krajobrazowe. W niektórych regionach, np. w Katalonii, stosuje się ponadto katalogi krajobrazów i wytyczne krajobrazowe. Wspomniane prawo wprowadza także instytucję obserwatorium krajobrazowego i mapy krajobrazowe. Dla wypełnienia tych zadań tworzone są w prowincjach specjalne fundusze.
W Portugalii krajobraz zaliczany jest do istotnych elementów dziedzictwa narodowego. Niezależnie od parków narodowych i rezerwatów istnieje prawny status „krajobrazów chronionych”. Prawo określa 9 poziomów ochrony krajobrazu o zróżnicowanych reżimach. Od obszarów gdzie poprzez nowe budowle należy krajobraz dowartościować, po obszary w których obowiązuje ograniczenie do minimum jakichkolwiek zmian w użytkowaniu terenu.
In France, almost all the legal regulations that associate the landscape with spatial planning are contained in the Urban Planning Code (Code de l`urbanisme). The basic document is the Local Physical Plan (Plans locaux d`urbanisme, PLU) which defines the functions and forms of development, as well as protected zones. The Plan is the basis for issuance of Building Permits. The Plan must comply with a higher level document, the so-called SCOT (Schema de Coherence Territoriale). Its main idea is the landscape treated as a backbone of all spatial aspects. For a municipality to handle its tasks, special training sessions are organised. The instrument of inspection of how new elements affect the landscape is a special enclosure to the Building Permit which includes the views of the designed structure on the background of its broad surroundings. Such requirements are stricter in mountain and coastal areas.
In Belgium, the regulations are diverse for specific regions that are responsible for the creation of spatial policy. The landscape is treated as an element of cultural identity, quality of life and aspect of economic development. For that reason, when planning, it is necessary to make an inventory of landscape resources, with landscape quality analysis carried from specific points and viewing routes. The purpose is not only to protect the existing values, but also to create new ones, especially on degraded lands that are subjected to re-composition processes.
New regulations were implemented in Spain in 2006. They are diverse for particular provinces, and they are called “the law of land management and landscape protection”. Landscape is treated there as common heritage and an element of the quality of life, as well as a criterion that decides of the possibility of urban expansion. A separate chapter is devoted to that issue in the regulations concerning landscape policy and landscape management instruments. The basis for action are the land information system and mandatory pre-planning landscape studies. In some regions, e.g. Catalonia, landscape catalogues and landscape guidelines are applied. The said law also introduces the methods of landscape observatory and landscape maps. To implement such tasks, special funds are raised in the respective provinces.
In Portugal, landscape is included among essential elements of national heritage. Besides the national parks and nature reserves, the legal status for “protected landscapes” is ensured. The law specifies nine levels of landscape protection, with diverse restrictions, from the areas where the landscape should be expanded by new structures to the areas where any form of land use must be limited to the minimum.
