Czy współczesne polskie miasta, projektowane i budowane wg przepisów obowiązującego obecnie prawa, będą kiedyś (cytując fragmenty zaproszenia do konferencji): „wywoływać zaciekawienie”, „dostarczać emocjonalnych przeżyć” i „zapadać głęboko w pamięć” podobnie jak ich historyczne śródmieścia? Czy będą powstawać te „przyciągające ludzi do miast magnesy” a „bogactwo i różnorodność” nie zostanie zamiast tego przekształcona – zgodnie zresztą z obowiązującym prawem – w bazarowość i chaos?
„Miasto to najbardziej złożony wytwór ludzkości” czytamy we wstępie do wydanego 8 lat temu akademickiego skryptu: Elementy analizy urbanistycznej1. Mając to w świadomości, oczekiwać by należało, że analiza urbanistyczna, będąc kluczem do poznania zastanej rzeczywistości, stanie się idealnym instrumentem zabezpieczania dobrych podstaw dalszego, harmonijnego rozwoju struktur miejskich. Czy tak jest w istocie w kontekście funkcjonujących w Polsce prawno-administracyjnych procedur?
Will contemporary cities, planned and built according to the binding legal regulations, (quoting some fragments of the invitation to the conference) "arouse interest", "deliver emotional experiences" and "be so memorable" just like their historic centres? Will they "attract dwellers and tourists" and will "the richness and diversity" not be turned (according to the binding law, by the way) into a bazaar and chaos instead of that?
"The city is the most complex creation people have made", as we can read in the introduction to an academic handbook: Elements of Urban Analysis edited eight years ago1. Keeping this obvious truth in mind, we could expect that urban analysis being a key to the perception of the existing reality would become an ideal instrument providing a proper basis for the further, harmonious development of urban structures. Is it so indeed in the context of the legal and administrative procedures functioning in Poland?
